Wist je dat ieder zijn eigen pad heeft te lopen?
Een tijdje terug schreef ik over het “pad” dat je innerlijk bewandelt — via de neurologische niveaus. Vandaag wil ik het hebben over een ander soort pad. Eentje dat minder over modellen gaat, en meer over het leven zelf.
Het klinkt misschien wat zweverig, maar blijf nog even bij me: ieder mens heeft zijn eigen lessen te leren. En die lessen kom je tegen op je eigen pad. Het is geen rechte snelweg van A naar B. Het is eerder een kronkelig bospaadje, met bij elke bocht een nieuwe ervaring, een nieuwe les.
Wat gebeurt er als we iemand willen helpen door hun pad sneller te maken? Bijvoorbeeld door ze “bij de hand te nemen” en recht naar het eindpunt te begeleiden? Dan slaan we juist die waardevolle bochten – en dus de lessen – over. En vaak zie je dan dat iemand toch weer terugvalt in oude patronen. Want zonder de ervaring, is er geen echte groei.
Het vraagt soms veel van ons om toe te kijken hoe iemand worstelt. Maar juist daarin zit de kracht: er naast lopen, niet vóór iemand uit. Steun bieden zonder over te nemen. Ruimte geven voor eigen keuzes, zodat iemand écht leert, groeit, en verder kan.
Iemand zijn eigen pad laten bewandelen is niet afstandelijk — het is liefdevol. Ook dat is de kracht van zachtheid.
“Soms help je iemand het meest door even niets te doen.”
